85. Tegenstrijdig of paradoxaal?

We weten dat tijd niet bestaat maar kunnen wel uitrekenen hoeveel tijd het precies kost voor een kogel om van A naar B te gaan. Ons denken werkt vaak met òf X òf Y en vergeet dat èn A èn B ook kan. Paradoxen lijken tegenstrijdig. Het kàn regenen als de zon schijnt en je kunt tegelijkertijd vreugde verdriet voelen, toch?

Judas was de verrader van Jezus maar hij heeft de kruisiging, het belangrijkste deel van het christendom, mogelijk gemaakt. Hij deed dat met een kus, als een goede vriend, daar voel je ook een tegenstrijdigheid. Jezus was zelf een jood, hij hield zich aan de wetten en gebruiken maar soms ook helemaal niet. Hij zei dat schriftgeleerden weer als een kind moesten worden om de hemel te kunnen ervaren. Dat is paradoxaal; ze moeten gaan weten dat ze niets weten.

In deze nieuwsbrieven schrijf ik over inzichten, dat doe ik vooral om bestaande overtuigingen te ontkrachten. Wij denken dingen te weten maar zouden net als de schriftgeleerden moeten leren dat we niets weten. Socrates zei al dat hoe meer hij leerde hoe meer hij erachter kwam dat hij niets wist. Zo heb ik weleens met een lezer een gesprek gehad of we op aarde zijn om te leren. Of zijn we hier alleen om ervaringen op te doen en zo ons bewustzijn te laten groeien? Of is het meer een kwestie van ons herinneren wat we al wisten? Of is het en/en?

Meestal beslissen we op basis van onze emoties. We kiezen de sollicitant die we aardig vinden en bedenken daarna vliegensvlug waarom zij de beste is. De reden waarom we voor of tegen zijn komt zo snel op dat we zelf denken dat we rationeel handelen. Die emoties komen vooral doordat we ons wel of niet veilig voelen. Voelt die persoon als een bedreiging voor mijn positie in de groep? Of zou zij mij juist steunen in mijn strijd?

Wij hebben vrije keuze maar hebben wel te maken met karma en op zielsniveau gemaakte afspraken. Bovendien hebben we vrijheid in verbondenheid, we zijn tenslotte één. Locke zei dat waar geen wet is geen vrijheid is, dat had hij opgemaakt uit de gang van zaken in de natuur. Daar kun je ook zien datalleen voortdurende verandering constant is in het leven. Nog een paradox: het leven is perfect zoals het is en toch kunnen we dingen verbeteren. Volg je het nog?

Ik schrijf over “mijn” ziel terwijl het natuurlijk andersom is: ik, de ziel, heb een lichaam en een bijbehorend ego. Ik zeg ook “ik ben niemand”; geen afgescheiden persoon maar wie zegt dat dan? We verliezen het gevoel een “ik” te zijn als we die illusie gaan doorzien. Gek genoeg gebeurt dat pas als het ego daarvoor kiest. Dat is pas een echte paradox; het ego (dat bij de illusie van afgescheidenheid hoort) kiest ervoor de eenheid te ervaren.

We sluiten onze ogen voor wat we zien. Dat kan niet zou je zeggen maar we leven in deze illusie alsof het echt is. Als baby en peuter weten we het volgens mij heel goed maar worden we eruit gepraat door “mensen die het weten”. Ons niet aanpassen is als heel kleintje levensbedreigend maar als volwassenen voelen we dat nog zo. Er wordt wel gesproken over brandstapelangst; letterlijk uit een vorig leven of figuurlijk door de ervaring uitgestoten te worden. Zo komen we bij de paradox: eenzaam maar niet alleen. Omdat je niet jezelf bent kent niemand je en voel je je eenzaam.

Byron Katie heeft het over “the don’t know-mind”; kijken naar alles in het leven alsof je het voor het eerst ziet. Niet een boom meteen in de categorie bomen zetten maar verder kijken met een open blik. Met verwondering zien hoe dat schepsel eruitziet en hoe het functioneert. Je wordt dan een wijze dwaas.

In mijn nieuwsbrieven van de afgelopen kleine twee jaar vind je tegenstrijdigheden en paradoxen. Dat is omdat ze soms vanuit persoonlijkheids- en soms vanuit zielsperspectief zijn geschreven maar ook door groei in bewustzijn bij mij. Hoewel dat moeilijk te rijmen is met het idee dat tijd niet bestaat. Maar wèl fijn!

Heel veel liefs, Edith

Oefeningen

Neem een van de paradoxen die ik genoemd heb hierboven en concentreer je daar eens op. Je krijgt het gevoel dat je hoofd ontploft als je het echt probeert te begrijpen. Ons menselijk verstand is niet in staat de uitleg ervan kloppend te krijgen.

Kijk eens in de ogen van een baby of kleine peuter (dat kun je ook met een foto doen). Voel de verwondering van zo’n kleintje en laat je meevoeren.

Verder lezen, luisteren of kijken

Osho schreef het boek; Zen, the path of the paradox. Hij legt daarin uit over hoe koans je ineens tot verlichting kunnen brengen.

Byron Katie en Stephen Mitchell schreven in A mind at home with itself (helaas niet in het Nederlands) ook over het perspectief van Zen en vergelijken dat met de methode van Katie. Hier zie je Katie op video daarover: https://www.facebook.com/theworkofbyronkatie/videos/dont-know-mind/231144652024775/

Over moeder Teresa kun je bijvoorbeeld lezen in De weg van eenvoud of 100 citaten van moeder Teresa. Hier zie je een documentaire over haar https://www.youtube.com/watch?v=-EhA2TwiPf4. Zij zag de schoonheid in het leven in de sloppenwijken van Calcutta.

Je kunt ook verder lezen in nieuwsbrieven van Verwondering.Nu bijvoorbeeld 1. Wat is waarheid? 7. Geloof jij in wonderen? 10. De wereld is je spiegel 12. Het is nooit te laat voor een goede jeugd 33. Is wat we waarnemen echt? 39. Ben jij iemand? 44. Tijd; een illusie die ons veel brengt 69. Hebben wij een vrije wil? 74. Moet je ego sterven? en 75. Wat is realiteit?

Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of de oefeningen lukken en of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.

Ik krijg veel positieve reacties. Vind jij het ook leuk om de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu te lezen? Zou je die dan door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!

Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu, 
eens in de 14 dagen op vrijdagochtend
Je kunt ook het  YouTubekanaal van Verwondering.Nu volgen.