Voor de meeste mensen is de realiteit gewoon wat ze zelf waarnemen met hun zintuigen, vandaar de uitdrukking: “Ik geloof het pas als ik het zie.” Maar klopt dat? Is meten inderdaad weten?
Als getuigen van een ongeluk worden gevraagd te vertellen wat er gebeurde zijn de verschillen heel groot. De een vertelt over een rode auto die van links kwam, de ander over een blauwe. De politie hoopt met een aantal verhalen toch een soort grote gemene deler te krijgen. Maar als mensen zagen dat iemand meegenomen werd door de politie wordt die in de verhalen vaak de schuldige. Hun herinnering heeft zich vervormd.
Als je ervan uitgaat dat wat je ziet “de waarheid is en niets dan de waarheid” klopt dat ook niet met de stand van de wetenschap. In de kwantumfysica hebben ze al ongeveer een eeuw geleden ontdekt dat deeltjes reageren op de onderzoeker. Bovendien bleek dat ook nog achteruit in de tijd zo te werken. Deeltjes beïnvloeden elkaar bovendien op grote afstand zonder dat het tijd kost. Toch werken de meeste wetenschappers nog steeds met het idee van objectiviteit bij hun onderzoek en zoeken ze causale verbanden.
Je waarneming en herinnering daaraan zijn dus nogal onbetrouwbaar. Het betekent nogal wat dat de realiteit verandert als je ernaar kijkt met een bepaalde verwachting! Je kunt je dan gaan afvragen of de maan er nog wel staat als je niet kijkt. Maakt het omvallen van een boom geluid als er niemand is die het hoort? De huidige wetenschap weet niet of er een objectieve werkelijkheid bestaat. Er zijn zelfs theorieën dat we in een virtuele wereld leven.
Alle materie bestaat uit energie; Einstein werd bekend met zijn E = mc2. Wat wij als een ding zien en voelen is een hoeveelheid energie met een krachtveld. Als wij een ander mens zien geldt dat dus ook voor zijn lichaam. Maar de psychologische kant nemen we ook niet objectief waar. Ik vind Pietje aardig en jij niet, dus wat is juist? Maar we zien ook heel andere eigenschappen in die ander als we zelf moe zijn. Of we gaan onze partner anders ervaren na een therapiesessie. Ken je dat?
Wat we zien in een ander wordt voor een flink deel bepaald door onze schaduw. Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten. Iemand die graag aan het woord is over zichzelf ergert zich aan een ander die dat ook doet. Maar het tegengestelde gebeurt ook; iemand die denkt dat ze dom is, maar dat niet is, vindt een ander héél intelligent. Eigenschappen die je weggedrukt hebt naar je onderbewuste vormen een soort bril waarmee je naar anderen kijkt.
Je kunt het ook vergelijken met kijken in een lachspiegel. Je projecteert je binnenwereld op je buitenwereld. De wereld veranderen moet dus tòch beginnen bij jezelf! Niet dat het je ooit gaat lukken je hele schaduw bewust te worden hoor. Maar je kunt wel gaan zien dat je gedachten niet echt zijn, dat wil zeggen dat ze niet per se de waarheid zijn. Je kunt je realiseren dat meten is weten een illusie is; handig als je een plank wilt ophangen maar zonder absolute waarde. Je ziet wat je gelooft en niet andersom.
Je ziet eigenlijk jezelf als je om je heen kijkt. Dat is een raar idee misschien. Hoe meer je gaat realiseren dat je overal jezelf ziet hoe meer je dat ook gaat voelen. Je word je bewust dat je een pseudowereld bovenop de ervaring plakt en staat steeds meer open voor het spel dat we spelen. Bovendien wordt het makkelijker te groeien in bewustzijn als je dit weet, heb je dat weleens gemerkt?
Dus wat is nou realiteit in onze wereld? Ik zou het niet weten. Bewustzijn is echt, net als de liefde en intelligentie van het Universum, daar ben ik wel van overtuigd. Wat we in de wereld zien is tijdelijk en een projectie, bedoeld om van te leren. Maar oh, wat zit dat allemaal prachtig in elkaar! Je moet wel verwondering voelen.
Heel veel liefs, Edith
Oefening
Probeer eens overdag rond te lopen en je steeds te herinneren dat alles wat je ziet een projectie is van je binnenwereld. Doet iemand onaardig tegen je? Jij bedenkt wat jij voor onaardigs in je gedachten doet. Zie je iets moois? Jij kijkt naar de schoonheid in jouw hart. Als je zo bezig bent ga je het steeds sneller herkennen.
Je kunt je aansluiten bij een fanclubje van Spiegelogie. Hier vind je de handleiding: http://www.fanclubs.nu/mappen/Handleiding/Handleiding-fanclub-11-11-11.pdf. En hier een contactadres als je je wilt aansluiten: http://www.fanclubs.nu/mappen/Indebuurtmap/indebuurt.html
Verder lezen, luisteren en kijken
Willem de Ridder beschrijft dit principe uitgebreid in zijn boek Spiegelogie
Donald Hoffman benadert het wetenschappelijk in https://youtu.be/oYp5XuGYqqY?si=sUvXLFAcKQ2C0pox en a case against reality; https://youtu.be/dd6CQCbk2ro?si=PXbXJA5WFiF_kYeP
John Astin geeft een combinatie van spirituele ervaring en wetenschap: https://youtu.be/ghjNc12JRw4?si=YwzSdqKrQR5INTxs
Michael Neill schreef Inside out revolution (Het leven werkt inside out in het Nederlands). Daarin legt hij uit waarom je je eigen gedachten niet zou moeten geloven.
Byron Katie schreef Loving what is (Vier vragen die je leven veranderen in het Nederlands), waarin ze haar methode the Work uitlegt. Dat gaat steeds om het doorzien van de illusie in wat je denkt te zien. Hier zie je haar op video: https://www.youtube.com/watch?v=tbiv5lL5YD8
Je kunt ook verder lezen in de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu, bijvoorbeeld; De wereld is je spiegel, Eenheid ervaren, Is wat we waarnemen echt?, Ben jij iemand?, Geloof jij je gedachten?, Tijd; een illusie die ons veel brengt of Hoe je kunt genieten van het leven.
Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of de oefeningen lukken en of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.
Ik krijg veel positieve reacties. Vind jij het ook leuk om de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu te lezen? Zou je die dan door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!
Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu,
eens in de 14 dagen op vrijdagochtend
Je kunt ook het YouTubekanaal van Verwondering.Nu volgen.