Een paar weken geleden vroeg een lezer mij te schrijven over de “helaasheid der dingen”. Ze bedoelde het gevoel van zinloosheid omdat alles tijdelijk is.
Wat je ook doet om gezond te blijven, eens ga je toch dood. Er zijn heel wat wetenschappers bezig om te proberen die dag uit te stellen. Maar, zelfs als je 969 wordt zoals gezegd wordt van Methusalem, komt er ooit een einde aan je leven. Er zijn nog een tijdje mensen die jou gekend hebben maar dat houdt ook op. Wij weten nu nog dat Edison de gloeilamp uitvond maar volgende generaties weten niet eens meer wat dat is. Je huis kan langer blijven staan dan jij leeft maar eens gaat het tegen de vlakte.
Mijn ouders gingen allebei dementeren voor ze stierven. Je ziet dan een intelligent mens, met heel veel kennis en ervaring, stapje voor stapje aftakelen. Alle kennis die ze opgedaan hadden verdween in het niets. Uiteindelijk is dat niet anders voor ons allemaal, hoe je ook aan je einde komt. Je kennis uit opleidingen en zo is ook niet van nut in een volgend leven. Maar hoe je met je emoties omgaat bijvoorbeeld wel en dat blijft dus volgens mij.
Wat ons ongelukkig maakt is onze eigen gedachtenwereld. Ruzie maken met de realiteit noemt Byron Katie dat. Dieren kennen dit niet, zij weten niet dat ze dood gaan. Zij genieten van het nu, zelfs als ze veel pijn hebben zijn ze volledig met hun aandacht bij een aai. Doordat wij in gedachten meestal in verleden of toekomst zijn, genieten we niet van moment waarin we leven. Je voelt namelijk de emoties van waar je in gedachten bent alsof het nu gebeurt. Je lichaam weet niet of die ervaring nu is of niet.
De dood en de tijdelijkheid van het leven kunnen ook maken dat je juist meer geniet. Ik heb een aantal kankerpatiënten gezien die van hun laatste jaar of maanden iets heel bijzonders maakten. Deze mensen dachten: ”Ik heb een goed leven gehad, ook al was het kort” en: “Ik haal uit die laatste tijd nog wat ik eruit kan halen”. Deze mensen leerden in het Nu te leven, te genieten van kleine dingen, het leven intens te proeven. Ze komen ook beter op voor hun eigen belang want ze realiseren zich dat hun tijd en energie beperkt is.
Alles verandert, de Hindoes hebben het over de Dans van Shiva; alles wat geboren wordt sterft en alle materie vergaat. Ik hoorde over een Boeddhistische meester die altijd heel voorzichtig was met zijn favoriete theekopje. Op een dag liet een student het kapotvallen en zei hij: “Het was al jaren stuk.” Het ego wil dat niet, dat wil controle en blijven leven natuurlijk. Ze wil alles houden zoals het is of verbetering precies zoals ze dat zelf voorschrijft.
Om creatief te kunnen zijn is het nodig dat dingen stuk gaan zodat er materiaal beschikbaar komt. De seizoenen zijn nodig om de warmte te verdelen over de aarde en haar oppervlak voor het grootste deel bewoonbaar te maken. Omdat we groente eten moet er weer nieuwe groeien. Het is allemaal perfect geregeld. Zelfs de huidige ontwikkeling naar een hogere frequentie die gepaard gaat met verlies van mensenlevens. Zie jij dat ook zo?
Leren accepteren dat alles is zoals het is en daar tevreden mee zijn. Vertrouwen dat het AL beter weet wat goed is dan wij met ons beperkte verstand. Leven in het Nu, net als die kankerpatiënten en dieren, genieten van het moment. Met open mond kijken naar het mysterie achter de alledaagsheid zoals Annemiek Schrijver dat noemt.
In je opzuigen wat je nu ervaart. Het leven proeven of je de smaak van een nieuw ijsje probeert. Met verwondering zien hoe het leven zich voor je voltrekt. Zo kun je de vijand van de vergankelijkheid tot je bondgenoot maken en volop genieten van het leven.
Heel veel liefs, Edith
Oefeningen
Je kunt met ‘journalistieke nieuwsgierigheid’ kijken naar je eigen emoties, gedachten en fysieke gevoelens. Door het zo te observeren ga je zien dat dat allemaal niet “ik” is want wie zou er dan naar kijken? Jezelf los zien van die tumultueuze binnenwereld geeft ruimte om de boom voor je neus te ervaren; te zien, te voelen, te ruiken, de blaadjes te horen ritselen.
Binnen het Boeddhisme en Sjamanisme zijn er oefeningen waarin je je voorstelt om te sterven. Je kunt dat gewoon zittend of liggend doen en er zoveel mogelijk details bij bedenken en voelen. Durf je dat aan?
Verder lezen, luisteren en kijken
Hier zie je het filmpje op YouTube met deze nieuwsbrief: www.youtube.com/watch?v=Wm53t68Og6I
Byron Katie beschrijft in haar bestseller Loving what is (Vier vragen die je leven veranderen in het Nederlands) hoe je door jezelf een paar vragen te stellen de angel uit je eigen gedachtenwereld kunt trekken.
Eelco Meuleman schreef Het leven van een vrolijke kankerpatiënt; een heel goed voorbeeld van iemand die in het Nu leert te leven door een korte levensverwachting.
Charles Eisenstein heeft nog een andere benadering om te gaan genieten: https://youtu.be/kGRcWyfMcjY?si=oSIxG99yqFl9s6Wy
Martha Beck heeft het in dit filmpje ook over genieten en zinloosheid: https://youtu.be/ICxRudlWe3A Je kunt ook verder lezen in nieuwsbrieven van Verwondering.Nu. Bijvoorbeeld Tijd; een illusie die ons veel brengt, De dood; een cadeau in vermomming, Hoe je hinderlijke overtuigingen loslaat.
Je kunt ook verder lezen in nieuwsbrieven van Verwondering.Nu. Bijvoorbeeld Tijd; een illusie die ons veel brengt, De dood; een cadeau in vermomming, Hoe je hinderlijke overtuigingen loslaat.
Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of de oefeningen lukken en of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.
Ik krijg veel positieve reacties. Vind jij het ook leuk om de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu te lezen? Zou je die dan door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!
Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu,
eens in de 14 dagen op vrijdagochtend
Je kunt ook het YouTubekanaal van Verwondering.Nu volgen.