Gaia maakte nog fietstochten een week voor ze naar de dokter ging en was daarna niet meer thuis geweest. Ze was nog in shock van de diagnose toen ik haar opzocht op de palliatieve afdeling voor een hemelervaring.
Een jaar voor ik haar opzocht was een van haar dochters overleden. Die wilde ze nu niet zien omdat ze bang was dan niet meer terug te kunnen naar het aardse leven. Maar ze wilde wel heel graag haar begeleiders ontmoeten en de brug naar de andere kant zien. Ze had van een medium gehoord dat haar dochter goed terecht gekomen was. Toch voelde ze angst voor wat haar te wachten stond en hoopte ze dat een eigen ervaring haar perspectief en emoties zou veranderen in positieve zin.
Het effect was geweldig. Ze stuurde me de volgende ochtend dit: “Lieve Edith, ik schrijf dit aan je, middenin de nacht (2.54). Een zachte energie komt langzaam in de plaats van shock, afschuw, kramp, en ongeloof, dat mij dit overkomt. Ik zie steeds de witte gedaanten bij de mooie brug voor me en het voelt fijn, dat ze er zijn. Wat heeft jouw sessie me verrijkt!! Heel veel liefs van een dankbare Gaia”
Haar gezichtsuitdrukking was totaal anders na haar hemelervaring. Ervoor was er spanning en angst in te zien. Erna was ze een en al rust en vertrouwen. Haar begeleiders hadden haar overtuigd dat ze nog alle tijd had om afscheid te nemen van het leven, haar andere dochter en de kleinkinderen. Ze wist nu dat ze zou gaan als ze er klaar voor was en niet ineens weggerukt zou worden.
Een paar dagen later kwamen er nog een paar vragen. Die kon ik deels beantwoorden omdat ze te maken hadden met de tijdloosheid daar. Maar ik heb voorgesteld dat ze als ze meer wilde weten dat aan haar begeleiders zou vragen. Want door deze ervaring kon ze dat nu ook gewoon zonder mijn hulp. Bovendien probeerde ik mijn overtuigingen en interpretaties zo min mogelijk een rol te laten spelen. Het ging om haar en haar ervaring.
Een week later schreef ze dit: “Hai Edith, Ik krijg steeds meer kracht en energie, heb zelfs al paar stapjes gelopen. Door jouw sessie is zo duidelijk geworden, dat ik ga voor het leven!! Dus ik concentreer me op het verzamelen en bij elkaar houden van mijn levensenergie.” Doordat ze na haar hemelervaring geen energie meer verloor aan de angst en het shock-gevoel kon ze fysiek veel meer en weer genieten van het leven hier.
Ik ben heel dankbaar dat ik Gaia een stukje op weg heb kunnen helpen zodat haar begeleiders haar verder mee konden nemen. Het is een voorrecht zoiets te mogen en kunnen doen. Als ze zover is kan ik met haar meegaan over de brug. Maar misschien gaat ze dan gewoon met haar begeleiders mee, ze kan het ook zonder mij. Ons lichaam weet hoe het moet bevallen van een baby en ook hoe het moet sterven. Onze ziel wordt dan begeleid naar het hiernamaals als we daarop vertrouwen.
Weer een week later vertelde ik haar dat ik heel graag meer mensen wilde helpen met een hemelervaring. Ik vroeg haar of ik dit met jullie mocht delen en ze schreef dit: “Lieve Edith, dat vind ik helemaal goed! Als meer mensen hiermee geholpen kunnen worden, dan is dat fantastisch!” Zij is blij, ik ben hier blij mee en hopelijk kunnen er nog veel anderen volgen. Vertrouwen hebben als je sterft is heel belangrijk. Met je eigen lage frequentie van angst kies je onbewust voor de lagere regionen van de hemel.
Gaia schreef: “Dit is zo belangrijk wat je doet! Als ik hierin nog meer voor je kan betekenen, laat maar weten, hoor!!” Vandaar dus deze wat bijzondere nieuwsbrief met het verhaal over haar hemelervaring maar zonder oefeningen deze keer. Anders dan anders maar de moeite van het lezen waard volgens mij. Ik hoop dat we allemaal met net zoveel enthousiasme doorleven als Gaia en daarna met vertrouwen naar de hemel kunnen gaan.
Heel veel liefs, Edith
Verder lezen, luisteren en kijken
Neuroscientist Dr. Tara Swart: Evidence We Can Communicate After Death!: https://youtu.be/yfEQRqFo2bI?si=EfVJIqWHXzDYEU0Z
Eben Alexander, een neuroloog, schreef Proof of heaven (Na dit leven in het Nederlands). Hij geloofde in niets na de dood maar veranderde totaal van mening door zijn ervaring tijdens een heftige meningitis.
Dr. Mary Neal, een orthopedisch chirurg, had een Bijna Doodervaring terwijl ze 30 minuten onder water was, ze schreef To heaven and back (helaas niet vertaald in het Nederlands): A Surgeon’s Life Review & Joyful Lessons
Anita Moorjani schreef Dying to be me (Ik moest dood gaan om mezelf te ontdekken in het Nederlands). Daarin beschrijft ze hoe ze doodgaat aan kanker en dan terugkomt na een hemelervaring. Haar boodschap is er vooral een van zelfliefde
Je kunt ook verder lezen in de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu bijvoorbeeld: 53. Wat en waar is bewustzijn? 75. Wat is realiteit? 94. Ben jij bang voor de dood? 98. Wat gebeurt er na dit leven? 100. Wil jij ook een hemel-ervaring? 104. Ervaringen met buitenlichamelijke ervaringen of 121. Soul retrieval.
Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.
Zou je de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!
Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu,
eens in de 14 dagen op vrijdagochtend
Je kunt ook het YouTubekanaal van Verwondering.Nu volgen.