Een ander helpen doen we allemaal graag, dat geeft een goed gevoel over jezelf. Maar hulp vragen vinden veel mensen lastig, inclusief ondergetekende een groot deel van mijn leven.
Eigenlijk is dat heel onlogisch want als het prettig is een ander te helpen waarom zou je die ander dat gevoel dan niet gunnen? Volgens mij is het te kort door de bocht om het te wijten aan een opvoeding met “Kindjes die vragen worden overgeslagen”. Er zitten diepere, onbewuste, lagen onder die maken dat we geen hulp willen vragen.
In onze maatschappij wil iedereen “onafhankelijk” zijn. Klinkt leuk maar het kan niet en ik denk dat het ook niet in ons voordeel is. We willen genoeg geld verdienen om alle hulp die we nodig hebben te kunnen betalen. We proberen zelfs te zorgen dat we geld genoeg hebben om alle benodigde hulp te betalen als we oud worden. We hebben ook allerlei verzekeringen om te zorgen dat we recht hebben op bijstand mochten we dat nodig hebben.
Toen ik een paar jaar in Ierland woonde kwam ik erachter dat daar geen wegenwacht was. Daar was geen behoefte aan want als je stil kwam te staan dan hielp een boer met een tractor je naar de dichtstbijzijnde garage. Dat was normaal. Iedereen deed dat. In armere gebieden op de wereld is het ook logisch dat je elkaar helpt bij tegenslag. Daar is dan ook minder individualisme, meer saamhorigheid.
Op het moment dat je hulp vraagt erken je dat je deel bent van een groter geheel. Jij wordt geholpen en impliciet geef je de ander ook toestemming jou te vragen om hulp. Als je je kwetsbaar opstelt ben je afhankelijk van het antwoord. Maar je geeft de ander ook ruimte om z’n zwakke kanten te laten zien. Die kwetsbaarheid en afhankelijkheid hebben we tenslotte allemaal. We hebben allemaal kwaliteiten en zwakke kanten, samen komen we veel verder.
We zijn allemaal een aantal jaren kind en meestal een aantal jaren oud. In die jaren hebben we misschien meer hulp nodig dan we kunnen geven. Toch kunnen we dan meestal geven, al is het maar een glimlach of een knuffel. Maar er is vaak wel een verschuiving over de jaren heen. In je kinderjaren ontvang je meer dan je kunt geven. Daarna kun je veel meer geven dan je van anderen nodig hebt. Uiteindelijk gaat de slinger weer de andere kant op.
Je kunt ook hulp vragen aan wezens met een hoger bewustzijn zoals engelen, begeleiders en gidsen. Die krijg je gegarandeerd hoewel soms in een andere vorm dan jij in gedachten had. Ook hierbij geldt dat je, door om hulp te vragen, erkent dat je deel bent van het grote geheel. Je beweegt van onbewust één met het AL, via individualisering, naar bewust één. Je wordt dan een “uni-vidu”.
Wezens met een hoger bewustzijn helpen ons als we dat tenminste vragen. Als een groot deel van de mensheid dat vraagt kunnen zij ons helpen van ons zelfdestructieve pad af te komen. Het leren vragen van hulp, en het ontvangen daarvan, is dus ook heel belangrijk om verder te evolueren zonder al te veel strijd. Lijkt je dat wat?
Ontvangen en geven versterkt ons gevoel van eenheid met elkaar en het AL. De liefde, wijsheid en concrete hulp die je krijgt als je erom vraagt, laten je vertrouwen groeien. Dat geldt voor het vertrouwen in elkaar en ook in het hoger bewustzijn. Is dat niet grandioos?!
Heel veel liefs, Edith
Oefeningen
Natuurlijk werkt het niet ineens al je verzekeringen op te zeggen. Als je huis platbrandt heb je dan toch echt een probleem. Maar je kunt wel oefenen met hulp vragen en die te accepteren in welke vorm die ook komt.
Je kun ook hulp vragen aan wezens met hoger bewustzijn zoals engelen, begeleiders en gidsen. Je moet daarom vragen, ze mogen het niet geven zonder dat. Je krijgt gegarandeerd hulp dan, hoewel soms in een andere vorm dan jij in gedachten had. Je leert erop vertrouwen dat die uitkomst kennelijk beter is.
Verder lezen, luisteren en kijken:
Charles Eisenstein schrijft in The More Beautiful World Our Hearts Know Is Possible (Een betere wereld in het Nederlands) hoe we een betere wereld kunnen creëren samen.
In Sacred Economics (Naar een economie van verbinding in het Nederlands) schrijft hij over een geef-economie en hoe dat kan werken.
Theolyn Cortens heeft het in De verborgen magie van engelen over het vragen van hulp aan engelen.
Lorna Byrne is de meest bekende schrijfster over engelen. Bijvoorbeeld Angels in my hair (Engelen in mijn haar in het Nederlands)
Je kunt ook verder lezen in nieuwsbrieven van Verwondering.Nu zoals: 2. Kun je loslaten en vertrouwen?, 8. Een nieuwe wereld, 31. Onze ideeën voor een nieuwe wereld, 34. Komt het goed met het kwaad?, 48. Helpen; zelfopoffering of verslaving?, 65. Is het Universum goedaardig?, 81. Zo word je elke dag geholpen of 95. Medevreugde, iets voor jou?
Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of de oefeningen lukken en of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.
Ik krijg veel positieve reacties. Vind jij het ook leuk om de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu te lezen? Zou je die dan door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!
Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu,
eens in de 14 dagen op vrijdagochtend
Je kunt ook het YouTubekanaal van Verwondering.Nu volgen.