Doodgaan is vaak een verlossing van pijn en altijd van je problemen. Dus misschien is dood zijn veel aangenamer dan leven in een lichaam. Ik zie zelf de dood als “naar huis gaan” en jij?
We weten zeker dat we dood gaan maar weten geen van allen echt wat er dan gebeurt. Die onzekerheid creëert vaak angst. Kerken hebben het over de hel of de hemel als je een goed leven leidt en vooral het juiste gelooft. Religies die reïncarnatie erkennen beloven een aangenamer leven of bevrijding uit het wiel van hergeboorten bij de juiste manier van leven en vooral sterven.
Vooral het Boeddhisme en veel Sjamanisten vinden het belangrijk dat je voorbereidingen treft tijdens je leven. Volgens hen is het moment van sterven het allerbelangrijkste in je leven en bepaalt dat wat er verder met je gebeurt. Boeddhisten hebben dus een uitgebreide leer over stadia waar je op de goede manier doorheen moet na dit leven.
In de westerse cultuur zijn er veel mensen die denken dat de dood het einde van je bestaan is. Onze wetenschap heeft nog niet kunnen bewijzen dat er leven is buiten ons lichaam. Maar natuurlijk hebben ze ook niet bewezen dat er niets is na de dood. Er zijn wel stukjes bekend, bijvoorbeeld door onderzoek naar bijna dood-ervaringen. Daarmee is voor mij wel duidelijk dat er bewustzijn is buiten het lichaam, tijdens hartstilstand en zelfs bij hersendood.
Er zijn heel veel verhalen over bijna dood-ervaringen te vinden op YouTube en in boeken. Mensen komen terug met verschillende verhalen maar er zijn ook duidelijk overeenkomsten. Ze hebben het vaak over buiten hun lichaam treden, liefde en afwezigheid van pijn, licht aan het einde van een donkere tunnel, het herbeleven van hun leven, wezens van licht en bekenden die eerder zijn gestorven die komen om ze gerust te stellen.
Volgens mij maken we bij onze gedachten over de dood de vergissing de vraag te benaderen vanuit ons perspectief als mens. Volgens mij is dood alleen het tegenovergestelde van leven voor het lichaam. We zijn geen mens met een ziel maar een ziel met een tijdelijke ervaring als mens. Maar een klein deel van wie wij werkelijk zijn is aanwezig in ons lichaam. Dat deel komt gewoon weer terug in het geheel dat wij werkelijk zijn als ons lichaam sterft. Je verdwijnt dus niet in het niets maar wordt juist weer alles. Je wordt één met het AL.
Ik heb heel vaak ontspanning en een glimlach gezien bij mensen die stierven. Dat past bij wat mensen vertellen na hun bijna dood-ervaring; de pijn valt weg en je voelt je omgeven door liefde. Hoe kan het ook anders als God liefde is? Natuurlijk is er wel afscheid; de les van het loslaten van alles en iedereen in je leven. Dat is vooral moeilijk voor degenen die achterblijven. Het is het spiegelbeeld van de liefde die je voor elkaar voelde, de andere kant van dezelfde medaille. Tegenwoordig wordt daarom het leven van overledenen vaak gevierd.
Ik voel de liefde van het AL en vertrouw daarop. Bovendien maakt de dood me bewust dat tijd kostbaar is. Elk uur dat we hier kunnen ervaren en onze geliefden om ons heen hebben is heel bijzonder. We hebben het leven gekregen en het is de kunst iedere dag te gebruiken om meer bewust te worden en ervan te genieten. Lukt het jou al om zo bewust te leven?
Je realiseren dat elke dag je laatste dag kan zijn, of die van een geliefde, maakt het leven magisch! Ieder uur dat we hebben is goud waard, wat een cadeau hebben we gekregen! Als mijn tijd komt begin ik de reis naar het onbekende met positieve verwachtingen. Dan vallen de aardse pijn en problemen weg en wordt het nog voelbaarder dat alles liefde is; wat een feest!
Heel veel liefs, Edith
Oefeningen
Zowel in het Boeddhisme als in het Sjamanisme is er een nogal confronterende oefening waarbij je je voorstelt dat je dood gaat. Je neemt afscheid van alles en iedereen en zelfs van je lichaam door dat te laten vergaan in je fantasie.
Onderzoek eens voor jezelf wat je zou doen als je nog maar één dag, een week, of één jaar te leven had. Neem (een deel van) de keuzes die je dan zou maken als advies van jezelf aan en voer ze uit.
Verder lezen, luisteren en kijken
De film What dreams may come met Robin Williams is echt een prachtige voorstelling van de dood en hoe liefde alles overwint.
Sogyal Rinpoche beschrijft in Het Tibetaanse boek van leven en sterven hoe je een ander kunt ondersteunen tijdens het sterven en hoe je jezelf kunt voorbereiden.
Pim van Lommel beschrijft in Eindeloos bewustzijn zijn wetenschappelijke studie naar Bijna Dood-Ervaringen. Hij gebruikt daarin de indeling van fasen uit het boek van Raymond Moody; Life after life (Leven na dit leven in het Nederlands). Zie ook zijn website: Home – Pim van Lommel
Eben Alexander schreef een boek over zijn Bijna Dood-Ervaringen; Proof of heaven (Na dit leven in het Nederlands). Hier zie je hem op YouTube; Eben Alexander: A Neurosurgeon’s Journey through the Afterlife – Bing video
Anke Evertz schreef haar ervaringen in Neun Tage Unendlichkeit, hier zie je haar op YouTube met een Engelse vertaling; www.youtube.com/watch?v=O2whJPweTkQ
Anita Moorjani schrijft in Dying to be me (Ik moest sterven om mezelf te genezen in het Nederlands) niet alleen over haar Bijna Dood-Ervaring maar ook over haar wonderbaarlijke genezing daarna. Hier ook op YouTube; https://youtu.be/rhcJNJbRJ6U
Hier zie je Byron Katie in gesprek met iemand over angst voor de dood en het extreem zorgen voor gezondheid: https://youtu.be/Ohopz8uN8S0
Je kunt ook verder lezen in Nieuwsbrieven van Verwondering.Nu zoals Kun je loslaten en vertrouwen?, Ben jij iemand? en Tijd; een illusie die ons veel brengt.
Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of de oefeningen lukken en of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.
Ik krijg veel positieve reacties. Vind jij het ook leuk om de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu te lezen? Zou je die dan door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!
Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu