Als er aangeraden wordt dat je moet vergeven klinkt dat alsof je moet zeggen: “Het is oké wat je deed en kom weer gezellig bij mij in huis wonen.” Maar wat die persoon deed is en blijft kwetsend en er rekening mee houden dat dat nog eens kan gebeuren is vaak gewoon verstandig.
Vergeven gaat erom dat je van je boze gevoelens afkomt; daar heb jij vooral zèlf last van. Dus de vraag is niet of zij dat verdiend hebben maar of jij je tijd en energie beter kunt besteden. Wat die ander gedaan heeft was misschien heel ernstig maar; nu is het voorbij. Zonde om je nu nog mee bezig te houden waardoor je geen vrede voelt in jezelf en je de wereld dus ook minder vredig maakt.
Maar het hoe was nog wel even een dingetje voor me, heb jij dat ook? Uiteindelijk bleek dat toch heel simpel; met empathie. Er moet iets gebeurd zijn waardoor ze niet doet wat haar ziel ingeeft of hij geen natuurlijk sociaal gedrag vertoont. Zo gauw je je in kunt denken hoe die ander tot die vreselijke daad gekomen zou kunnen zijn ziet het er anders uit. Dat betekent natuurlijk niet dat nare jeugdervaringen een vrijkaartje zijn om anderen van alles aan te doen. Maar even “in hun schoenen staan” maakt duidelijk dat ze op hun manier deden wat ze het beste, of minst slechte, leek.
De woorden of daden vind je dan nog steeds niet oké maar de persoon veroordeel je niet meer en dat voelt al veel beter. Pas op het moment dat je vrij bent van je boosheid kun je de pijn daaronder echt voelen. We zijn ervoor gemaakt dat te kunnen voelen dus dat kun je prima aan. Bovendien zakt dat heel snel weg zonder oordelen.
Jezelf vergeven is misschien nog moeilijker. Je weet vaak wel waarom je iets deed en wat je gedachtegang was. Misschien heb je dat in je jeugd geleerd. Maar mezelf vergeven lukte toch pas echt nadat ik zag dat m’n ouders geen schuld hadden. Ik ging zien dat allerlei patronen van de ene generatie op de andere gingen. Stress kun je zelfs erven via het DNA, de bijbel heeft het over zonden die bezocht worden tot in de zevende generatie en in Oosterse tradities noemen ze dat familiekarma. Niemand is daar schuldig aan, mijn ouders of grootouders niet en ik dus ook niet.
Het leven is om ervan te leren, dus ook fouten te maken. Kennelijk ben je er je nu bewust van geworden, dus heb je iets geleerd; geweldig! Een beetje empathie voor jezelf, wat begrip voor jouw daden, is dan op z’n plaats. Gaat je dat lukken?
Als je zo gaat kijken kun je jezelf en anderen accepteren inclusief de imperfecties. Zo smelten je oordelen weg in de warmte van jouw empathie. Zelfs die over echt ernstige dingen in je eigen leven of in het nieuws verdwijnen. Je weet dan dat het komt door bijvoorbeeld angst of zelfverdediging in de gedachtegang van iemand. Zo kwam ik erachter dat het eigenlijk arrogant is te denken dat ik het beter zou doen in de omstandigheden van die ander.
Haar gedachtegang is gebaseerd op wat zij heeft meegemaakt. Daarmee was jij misschien wel tot dezelfde conclusie gekomen. Ik ben gaan zien dat het niet ondenkbaar is dat ik ook zoiets vreselijks zou doen. Als ik diezelfde ervaringen en overtuigingen zou hebben is dat misschien niet zo ondenkbaar als ik nu graag wil geloven. Je gaat liefde voelen voor die ander en er is ineens niets meer om te vergeven. Heb je dat ook weleens zo gevoeld?
Je kunt zelfs tot de ontdekking komen dat je één bent met die persoon! Zolang je jezelf als beter of slechter dan een ander beschouwt kun je logischerwijs niet echt eenheid ervaren. Oordelen is niet alleen het tegenovergestelde van empathie maar ook van eenheid. Dankjewel voor het creëren van meer vrede in de wereld door te vergeven.
Heel veel liefs, Edith
Oefeningen
Een van de beste oefeningen om je bewustzijn over de gedachtegang van jezelf en een ander te vergroten is The Work van Byron Katie. Het boek Vier vragen die je leven veranderen (Loving what is in het Engels), vele video’s op YouTube en een app helpen je (allemaal gratis behalve het boek) dit werk toe te passen in je dagelijks leven. Op YouTube kun je deze video bekijken over vergeven: https://www.bing.com/videos/search?q=youtube+byron+katie+forgiveness&view=detail&mid=DCE46B96FAA84634748EDCE46B96FAA84634748E&FORM=VIRE
Je kunt ook een schrijfoefening doen waarbij je gaat beschrijven hoe het leven van de ander ging. Gebruik daarbij de ik-vorm, alsof jij die ander bent. Voeg toe wat je helemaal niet zo zeker weet maar waarvan je denkt dat het (ongeveer) zou kunnen kloppen.
Verder lezen, luisteren of kijken
Byron Katie: Loving what is (Vier vragen die je leven veranderen in het Nederlands); heel veel video’s op YouTube bijvoorbeeld https://www.bing.com/videos/search?q=youtube+byron+katie+guilt&docid=607987582199858269&mid=96EEA5CB3439C7F36C3B96EEA5CB3439C7F36C3B&view=detail&FORM=VIRE. Er is ook een app in het Engels waarmee je the Work kunt doen.
Brené Brown heeft veel boeken geschreven. Ze zijn vooral heel goed als je niet alleen dingen verkeerd gedaan hebt maar ook vindt of voelt dat je niet goed bènt. Bijvoorbeeld The gift of imperfection (De moed van imperfectie in het Nederlands) en https://www.youtube.com/watch?v=WT1Kfvp39S4
Gabrielle Bernstein; Judgment detox, geschreven in een heel gemakkelijke schrijfstijl. Op YouTube vind je haar hierover in deze video: https://www.bing.com/videos/search?q=youtube+byron+katie+guilt&docid=607987582199858269&mid=96EEA5CB3439C7F36C3B96EEA5CB3439C7F36C3B&view=detail&FORM=VIRE
Neale Donald Walsch beschrijft in zijn boeken dat ook Hitler naar de hemel gegaan is: The complete conversations with God (De gesprekken met God in het Nederlands).
Je kunt ook verder lezen in de nieuwsbrief over Omgaan met emoties en De wereld is je spiegel.
Wil je reageren? Laat me bijvoorbeeld weten of de oefeningen lukken en of je vragen of suggesties (ook voor andere onderwerpen) hebt. Ik zie je reactie graag: edith@verwondering.nu.
Vind jij het ook leuk om de nieuwsbrieven van Verwondering.Nu te lezen? Zou je die dan door willen sturen aan iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn? Je doet me daar een groot plezier mee!
Je kunt je hier aanmelden voor de nieuwsbrief van Verwondering.Nu